ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ,ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ,ΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ; Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ " ΕΘΝΑΡΧΗ ΜΑΣ "ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (τουρκ. Recep Tayyip Erdoğan, Κωνσταντινούπολη, 26 Φεβρουαρίου 1954 είναι Τούρκος πολιτικός τουρκικής, λαζικής και γεωργιανής καταγωγής, πρόεδρος της Τουρκίας από τον Αύγουστο του 2014. Διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός της χώρας από το 2003 έως το 2014, για τρεις συνεχόμενες θητείες, ενώ υπηρέτησε και ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης (1994 - 1998). Υπήρξε ο ιι
Ιδρυτής και πρώτος αρχηγός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Με τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο του 2014 ο Ερντογάν έγινε ο πρώτος Τούρκος πρόεδρος που εκλέχθηκε από το λαό, μετά τον Αμπντουλαχ Γκιουλ.
Ο Ερντογάν είναι γνωστός για τις συντηρητικές του θέσεις στο θέμα των σχέσεων Κράτους και Ισλαμικής θρησκείας, οι οποίες οδήγησαν στις αιματηρές διαδηλώσεις στην Τουρκία το 2013, την υιοθέτηση των θέσεων του Νέο-Οθωμανισμού στην εξωτερική πολιτική, τη σύγκρουσή του με τον Στρατό της χώρας και την αναπτυξιακή του οικονομική πολιτική, που τον βοήθησε να έχει μια άνετη πολιτική επικράτηση στις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Επί των ημερών του η Τουρκία ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 45 χρόνια μετά το πρώτο αίτημα της για αυτό.
Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1954, στην περιοχή Κασίμπασα της Κωνσταντινούπολης. Η οικογένειά του είχε τουρκική και λαζική καταγωγή και διέμενε αρχικά στην περιοχή της Ριζούντας, στην οποία επέστρεψαν όταν ο Ρετζέπ Ταϊγίπ Ερντογάν ήταν ακόμα μωρό. Η καταγωγή της οικογένειας είναι από την τουρκική φυλή των Bağatlιoğlu ή Bakatoğlu, τους οποίους εγκατέστησε στην περιοχή ο Σουλτάνος Μεχμέτ Φάτιχ (Μωάμεθ ο Πορθητής) όταν κατέκτησε την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Ο παππούς του Ερντογάν λεγόταν Τεγιούπ (Ταϊγίπ) Μεμίς Μπακάτογλου (και το Μπακάτογλου ήταν περισσότερο ένα εθνονύμιο/παρατσούκλι και όχι επίσημο επώνυμο). Ο Τεγιούπ - που ήταν λαζικής καταγωγής - είχε πολεμήσει εναντίον των ρωσικών στρατευμάτων, όταν είχαν καταλάβει τον ανατολικό Πόντο (μέχρι την Τραπεζούντα) και τραυματίστηκε στην περιοχή του Αρνταχάν. Η μητέρα του Ερντογάν και 2η σύζυγος του πατέρα του, ήταν Γεωργιανής καταγωγής και λεγόταν Τενζιλέ. Στα 13 του επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παράλληλα με τα μαθήματα σε μια από τις θρησκευτικές σχολές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (σχολές İmam Hatip) αναγκαζόταν να δουλεύει στον δρόμο για να εξασφαλίσει περισσότερα χρήματα.
ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ;
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ .....Ο ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ (;)
.Πόντιος λοιπόν ο Ταγίπ. Τούρκοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο Ερντογάν έχει Ελληνική καταγωγή, από το χωριό Ποταμιά της Ριζούντας του Πόντου.Ο ερευνητής Cezmi Yurtsever αναφέρει ότι με τον εξισλαμισμό των Ποντίων ταυτόχρονα έγινε αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα του Πόντου, αλλάζοντας τις Ελληνικές ονομασίες χωριών και πόλεων με Τουρκικές.Όπως αναφέρει, παρόλο ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια που ο Fatih Sultan Mehmet που κυρίευσε τον Πόντο, εξισλαμίζοντας τον Ελληνικό πληθυσμό και με φιρμάνι (διάταγμα) άλλαξε τις ονομασίες, μέχρι σήμερα οι κάτοικοι του Πόντου χρησιμοποιούν την Ελληνική ονομασία των χωριών τους.Ο Ερντογάν, σε πρόσφατη περιοδεία στην περιοχή της Ριζούντας (η ονομασία που έδωσαν οι Τούρκοι της Ριζούντας είναι RIZE), επισκέφθηκε και το χωριό καταγωγής των γονιών του, την Ποταμιά. Στην πλατεία του χωριού ένα μεγάλο πανό έγραφε ‘Potamya Hos Geldiginiz’, δηλαδή η Ποταμιά σας καλωσορίζει. Κατέβηκε από το λεωφορείο, χόρεψε με τους ομοχώριούς του που ήταν ντυμένοι με Ποντιακές παραδοσιακές στολές και στην ομιλία του είπε ότι ένας απόδημος από την Ποταμιά, όταν επισκέπτεται το χωριό του, το αποκαλεί με την παραδοσιακή ονομασία Ποταμιά και όχι με την Τουρκική ονομασία που είναι ‘Guneysu’ (νερό του νότου).Αυτό το βίντεο με την υποδοχή το Ερντογάν στη Ποταμιά, το χρησιμοποίησε ο ηγέτης του Εθνικιστικού Κόμματος Devlet Bahceli στη προεκλογική εκστρατεία, για να πλήξει τον Eρντογάν ότι είναι Ελληνικής καταγωγής.
ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗ ΕΝΟΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ
Αφού ο Τριπτόλεμος παρέλαβε το πτερωτό άρμα των δρακόντων ( ιπτάμενο όχημα ), από τη ΔΗΜΗΤΡΑ, κι αφού πετώντας έσπειρε σε σημεία του πλανήτη, εκεί που δεν είχε πάει η Θεά, κατέληξε στη Μικρά Ασία μαζί με το γυιό του τον Γόρδυ ( Γόρδιον, Γόρδιος δεσμός ), μετέδωσε τον πολιτισμό στους γηγενείς κατοίκους. Γυιός του Γόρδυ ο Άρμενος ( Αρμενία )… !!
Στην Αρμενία τιμούν τον ΗΦΑΙΣΤΟ ( Βαχάκν ), αλλά και ΟΛΟΥΣ τους ΘΕΟΥΣ… Η Εστία δεν έχει σβήσει…
Ο ρόλος της Τουρκίας στην διεθνή σκηνή σήμερα δείχνει να αναβαθμίζεται όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό αν και συμβαίνει καθαρά λόγω συγκυριών της διεθνούς γεωπολιτικής σκηνής και κυρίως λόγω των ενεργειακών δρόμων που σχεδιάσθηκαν να περάσουν μέσα από την Τουρκία, δεν είναι σε θέση να αναιρέσει ή να διαγράψει την πραγματική Τουρκία, η οποία δεν διστάσει σε καμία περίπτωση να μετατραπεί σε δυνάστη της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων (ή και του Καυκάσου) εάν κάποιοι αποφασίσουν να της δώσουν ισχύ (όπως έπραξε ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, σε ένα αποκορύφωμα απερισκεψίας...)
Η δράση της Τουρκίας, η μηδενιστική ανθρωπιστική αντίληψη που διακατέχει το "είναι" των τούρκων και η αντίληψη της κτήσης μέσω της αρπαγής και της χρήσης οποιουδήποτε μέσου απαιτηθεί, είναι στοιχεία καταγεγραμμένα ιστορικά και αποδεικνύουν πως ίσως η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αναθεωρήσει πολλά για την Τουρκία και την πραγματική της εικόνα.
Ο άτυπος "κατάλογος" εγκλημάτων, που κατατίθεται στη συνέχεια, δυστυχώς δεν μπορεί να καταγράψει όλα τα εγκλήματα της "ανθρωπιστικής" και "πολιτισμένης" Τουρκίας κατά των Ελλήνων, όπως επίσης και άλλων λαών.
1822 - Νεά αντίποινα από τον Σουλτάνο για να τρομοκρατήσει τους χριστιανούς στο νησί της Χίου. Δολοφονούνται 50.000 Έλληνες.
1850 - 12.000 Αρμένιοι και Νεστοριανοί σφαγιάζονται από Κούρδους υπό την ηγεσία του Μπεντέρ Χαν Μπέγκ, οι οποίοι είναι οπλισμένοι με καραμπίνες, ειδικά κατασκευασμένες για την τουρκική κυβέρνηση και οι οποίοι χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται επίσης από την τουρκική κυβέρνηση.
7 Απριλίου του 1860 - Ο Σουλτάνος διατάζει την σφαγή των Μαρωνιτών χωρικών στον Λίβανο.
6 Ιουλίου 1860 - Σύριοι σφαγιάζονται μετά από διαταγή του Αχμέντ πασά. Ο αριθμός των σφαγιασθέντων συμπεριλαμβανομένων και των Μαρωνιτών του Λιβάνου στις 7 Απριλίου, ανέρχεται στις 11.000.
1876 - Εξαπολύονται συμμορίες Τούρκων για να καταπνίξουν εξέγερση στην Βουλγαρία. 15.000 σφαγιάζονται στην περιοχή της Φιλλιπούπολης, μεταξύ αυτών και Αρμένιοι της τοπικής κοινότητας. Καταστρέφονται 58 χωριά και 5 μοναστήρια.
28 Ιουνίου 1877 - Κατά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων, προς την λήξη του Ρωσο-τουρκικού πολέμου, πάνω από 6.000 Αρμένιοι δολοφονούνται, όταν ο τουρκικός στρατός και κουρδικές άτακτες ομάδες καταστρέφουν τα χριστιανικά χωριά της περιοχής.
4 Ιουνίου 1878 - Η Τουρκία πουλά τη Κύπρο στην Αγγλία.
Καλοκαίρι του 1892 - Σφαγιάζονται 8.000 Γιεζίδες κοντά στο Μοσούλ, και καίγονται τα χωριά τους διότι αρνούνται να ασπαστούν το Ισλαμ, μετά από εντολές του Φερίκ πασά.
Σεπτέμβριος του 1894 έως Αύγουστο του 1896 - Ο Σουλτάν Χαμίτ εφαρμόζει την τακτική της γενοκτονίας στους Αρμένιους.
Αύγουστος και Σεπτέμβριος του 1894 - 12.000 Αρμένιοι σκοτώνονται στο Σασούν.
Οκτώβριος του 1895 - Λαμβάνει χώρα η πρώτη οργανωμένη γενοκτονία στην Κωνσταντινούπολη και στην Τραπεζούντα.
Νοέμβριος και Δεκέμβριος του 1895 - Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης σφαγές σε όλη τη χώρα.
Ιούνιος του 1896 - Σφαγή των Αρμενίων της πόλης Βαν.
1896 - Σφαγή 300.000 Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη.
12 Μαΐου 1896 - Δολοφονίες 55.000 Ελλήνων και διαμάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην Κρήτη.
Μάρτιος του 1909 - Νέες σφαγές 30.000 Αρμενίων και Αμερικανών ιεραποστόλων, στα Άδανα και άλλες πόλεις της Κιλικίας, οργανωμένες από τους Νεότουκρους.
1909 - Οι Νεότουρκοι αντιμετωπίζουν την επανάσταση των Αράβων στην Υεμένη με αιματοχυσίες.
1 Οκτωβρίου 1911 - Δολοφονείται ο Επίσκοπος Γρεβενών, Αιμιλιανός από τους Τούρκους.
1912 - Ο τουρκικός στρατός κατά την υποχώρησή του από την ανατολική Θράκη, λεηλατεί τα χωριά της περιοχής του Διδυμοτείχου και της Ανδριανούπολης. Τα χωριά της περιοχής Μαλγάρα καίγονται. Το ίδιο συμβαίνει και στο Κεσσάνι. Δολοφονίες και σφαγές συνοδεύουν την καταστροφή και λεηλασία της ελληνικής αυτής περιοχής.
1913 - Η ανακατάληψη της ανατολικής Θράκης με τις θηριωδίες που ακολουθούν έχει ως αποτέλεσμα τη σφαγή 15.690 Ελλήνων.
Φεβρουάριος 1913 - Οι Έλληνες κάτοικοι της περιφέρειας Κριθέα της Ανατολικής Θράκης τρέπονται σε φυγή από τις Τουρκικές αρχές. Ακολουθούν βάρβαρες λεηλασίες.
Ιανουάριος έως Δεκέμβριος του 1914 - Πάνω από 250.000 Έλληνες εκτοπίζονται από τις περιοχές της ανατολικής Θράκης και Σμύρνης. Τα υπάρχοντά τους κατάσχονται.
27 Μαΐου 1914 - Οι Τουρκικές αρχές διατάζουν το χριστιανικό πληθυσμό της Περγάμου να εγκαταλείψουν τη πόλη μέσα σε δύο ώρες. Οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι καταφεύγουν στη Μυτιλήνη.
Μάιος και Ιούνιος του 1914 - Οι Τούρκοι επιδίδονται σε όλες τις μορφές διωγμών που σαν στόχο έχουν τους Έλληνες της δυτικής Μικράς Ασίας. Τα παράλια της Μικράς Ασίας έχουν καταστραφεί. Στην Ερυθραία και στη Φωκαία οι Έλληνες σφαγιάζονται ανελέητα.
Ιούλιος και Αύγουστος 1914 - Η τουρκική κυβέρνηση δημιουργεί "τάγματα καταναγκαστικών έργων". Πρόκειται για μια νέα μέθοδο εξόντωσης των Ελλήνων - οθωμανών πολιτών που έχουν καταταγεί στον τουρκικό στρατό. Με τον τρόπο αυτό 400.000 Έλληνες εξοντώθηκαν από την πείνα και την κακοποίηση.
Αύγουστος του 1914 - 12.000 Ασσύριοι δολοφονούνται από τον Τζεβτέτ Χαλίλ Μπέι. Ο αριθμός των Ασσυρίων όλων των θρησκειών που έχουν δολοφονηθεί από τους Τούρκους από το 1895 ανέρχεται στις 424.000.
Σεπτέμβριος 1914 - Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης πολλά χωριά της Ανατολικής Θράκης, όπου πλειοψηφεί το Ελληνικό στοιχείο, εκκενώνονται δια της βίας (Νεοχώριο, Γαλατάς, Καλλίπολη, κτλ.). Ακολουθούν λεηλασίες σε σπίτια και καταστήματα. Χιλιάδες αφήνουν τα πατρογονικά τους εδάφη και καταφεύγουν στην Ελλάδα.
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1914 - Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης η περιοχή Βιζύη και μέρος της περιοχής Σαράντα Εκκλησιές εκκενώνονται. 19.000 Έλληνες εξορίζονται στην Ανατολία και οι περιουσίες τους λεηλατούνται. Σύμφωνα με τα αρχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου 119.940 Έλληνες απελάθηκαν από την Ανατολική Θράκη.
Απρίλιος του 1915 - Το τουρκικό καθεστώς προχωρεί σε οργανωμένες συλλήψεις ενός μεγάλου αριθμού Αρμενίων διανοουμένων και εθνικών ηγετών στην Κωνσταντινούπολη και στις επαρχίες. Στη συνέχεια εκτοπίζονται στην Ανατόλια και καθοδόν σφαγιάζονται. Οι Αρμένιοι στρατιώτες που υπηρετούν στον τουρκικό στρατό αφοπλίζονται και σφαγιάζονται κατά χιλιάδες. Ο ανυπεράσπιστος αρμενικός πληθυσμός οδηγείται στην έρημο της Συρίας και σφαγιάζεται κατά δεκάδες χιλιάδες από τον τουρκικό στρατό, από άτακτα στρατεύματα και πολίτες ή αφήνεται στην έρημο για να πεθάνει από την ασιτία και την κακοποίηση. 1.500.000 Αρμένιοι εξαλείφθηκαν από τις τουρκιές θηριωδίες.
20 Αυγούστου 1915 έως 6 Μαΐου 1916 - Οι Οθωμανοί απαγχονίζουν 35 Λιβανέζους και Σύριους εθνικούς ηγέτες στις πλατείες Αλ Μπουρτζ του Λιβάνου και Αλ Μαρτζά της Συρίας, με την κατηγορία ότι "αγωνίζονται για την ελευθερία". 130.000 Λιβανέζοι και Σύριοι δολοφονούνται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.
1916 - Οι Τούρκοι αναγκάζουν τους κατοίκους διαφόρων περιοχών του Πόντου να μεταναστεύσουν στο Σίβας. Κατά την παραπάνω μετακίνηση, από τους 16.750 κατοίκους των περιοχών Ελέβι και Τρίπολης, επέζησαν μόνον οι 550. Και από τους 49.520 κατοίκους της Τραπεζούντας, παρέμειναν ζωντανοί μόνο οι 20.300.
1916 - Καταστροφή της περιοχής Ρισέου-Πλατάνου του Πόντου. Λεηλασίες των πόλεων Οφίς, Σούρμενα και Γέμουρα. Οι λεηλασίες οργανώθηκαν από τους αξιωματούχους του Οθωμανικού κράτους και εκτελέστηκαν υπό την ηγεσία του Αχμέτ Μπέη και του στρατάρχη της περιοχής Βελίπ Πασά.
27 Δεκεμβρίου 1916 - Σύλληψη των διακεκριμένων πολιτών της Αμισού καθώς και 4.000 Ελλήνων πολιτών και εκτόπισή τους στην Ανατολία.
Άνοιξη του 1917 - Οι Τούρκοι διατάσσουν τον διωγμό 23.000 Ελλήνων, κατοίκων της Κυδωνίας.
Νοέμβριος του 1917 - 400 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τους Τούρκους από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία, ενώ λεηλατούνται οι περιουσίες τους.
Απρίλιος του 1918 - Άλλες 8000 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία.
1920 - Ο Επίσκοπος της Τραπεζούντας Χρύσανθος, καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο από το Στρατοδικείο της Άγκυρας. Καταδικάζεται επίσης και ο Επίσκοπος του Ζήλων ο οποίος αποδημεί στη φυλακή.
1920 - 30.000 Αρμένιοι σφαγιάζονται στην περιοχή του Κάρς από Κεμαλικούς.
Σεπτέμβριος 1920 - Η Κεμαλική Τουρκία επιτίθεται στην Δημοκρατία της Αρμενίας. Οι Αρμένιοι μάχονται ενάντια στα ισχυρά τουρκικά στρατεύματα. Οι Τούρκοι επικρατούν τη 2-12-1920. Τη νίκη αυτή των Τούρκων επακολουθεί η προσάρτηση του 50% της επικράτειας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, που είχε συσταθεί στις 28 Μαΐου 1918, στη Τουρκία.
1920 έως 1921 - Άλλοι 50.000 Αρμένιοι εκτελούνται από Κεμαλικούς
3 Ιουνίου 1921 - Κεμαλικοί συλλαμβάνουν 1.320 επιφανείς Έλληνες κάτοικους της Σαμσούντας. Την επομένη δολοφονούν 701 από τους κρατούμενους. Τα θύματα θάβονται σε ομαδικό τάφο πίσω από την οικία του Μπεκίρ πασά. Οι υπόλοιποι των κρατουμένων εξορίζονται στο εσωτερικό της Ανατόλιας.
24 Αυγούστου 1922 - Ο Τουρκικός στρατός καταλαμβάνει τη Πέργαμο. Οι Έλληνες τρέπονται σε φυγή για να σωθούν.
9 Σεπτεμβρίου του 1922 - Οι Τούρκοι εισβάλλουν στη Σμύρνη και πυρπολούν την πόλη. Οργανώνονται μεγάλης έκτασης σφαγές κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων. Δολοφονούνται περίπου 150.000 άτομα.
10 Ιουλίου 1924 - Ο 7ος τουρκικός στρατός καταπνίγει την κουρδική εξέγερση στο Χακάρι. Σε διάστημα 79 ημερών, 36 χωριά έχουν καταστραφεί και 12 έχουν ολοσχερώς χαθεί από το χάρτη.
Φεβρουάριος του 1925 - 30.000 Κούρδοι σφαγιάζονται κατά τη διάρκεια εξέγερσης κατά των τουρκικών αρχών. Υπολογίζεται ότι γύρω στους 500.000 Κούρδους έχουν θανατωθεί από σφαγές και εκτοπισμούς.
7 Οκτωβρίου 1927 - Κατάπνιξη κουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει στις 30 Μαΐου 1927, στο Ντιαρμπακίρ και στο Αγρί. Το αίμα 2.000 Κούρδων πολεμιστών κυλά άφθονο στον ποταμό Μουράτ.
23 Μαΐου 1937 - Η Τουρκική κυβέρνηση απαγορεύει την έκδοση της Κωνσταντινουπολίτικης εφημερίδας, "SON TELEGRAPH", επειδή η εφημερίδα είχε θετική στάση απέναντι στα προβλήματα των Κούρδων.
1938 - Η Τουρκία προσαρτίζει τη πόλη Σανγιάκ της περιοχής Αντιοχεία-Χατάι. Οι Αρμένιοι και Άραβες κάτοικοι της περιοχής εξορίζονται.
Μάιος του 1941 - Επιστράτευση 20 ελληνικών και αρμενικών κοινοτήτων που ζουν με τουρκική υπηκοότητα στην Τουρκία. Σκοπός, η εξόντωσή τους, με τον ίδιο τρόπο που είχε εφαρμοστεί και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το γνωστό πλέον "τάγμα καταναγκαστικών έργων".
11 Νοεμβρίου 1942 - Ψηφίζεται νόμος για τη φορολογία των περιουσιών των μη Μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων (Varlik Vergisi). Πρόκειται για μια βάναυση προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης των Ελληνικών, Αρμενικών και Εβραϊκών κοινοτήτων, οι οποίες βρίσκονται εκτεθειμένες και ανυπεράσπιστες στις υπερβάσεις και στις καταχρήσεις εξουσίας των Τουρκικών αρχών.
6 Σεπτεμβρίου 1955 - Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης διωγμούς κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. 29 εκκλησίες καίγονται ενώ 46 λεηλατούνται. Βεβηλόνονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών όπως επίσης και τα χριστιανικά νεκροταφεία. Εκατοντάδες γυναίκες βιάζονται και καταστρέφονται χιλιάδες ελληνικά καταστήματα.
1963 - 1967 - Η Τουρκία υπονομεύει την σταθερότητα στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία με πράκτορες.
1964 - Η Τουρκία αποκηρύσσει μονομερώς την συνθήκη για Εμπορική και Ναυτιλιακή συνεργασία του 1930 (μεταξύ Βενιζέλου - Ατατούρκ). Οι Έλληνες πολίτες αναγκάζονται να φύγουν από την Τουρκία δια της βίας. Οι συγγενείς αυτών, αν και Τούρκοι υπήκοοι, υποχρεώνονται να επισπεύσουν την αναχώρηση τους από τη χώρα. Με νόμο που δεν δημοσιοποιείται οι Έλληνες στερούνται του δικαιώματός τους επί των περιουσιακών τους στοιχείων.
1964 - Κλείνουν τα ελληνικά μειονοτικά σχολεία στην Ίμβρο και στη Τένεδο. Παράλληλα ανεγείρονται τουρκικές φυλακές για βαρυποινίτες και απαγορεύεται η δυνατότητα μεταβίβασης των περιουσιών των Ελλήνων, έχοντας ως συνέπεια την φυγή των Ελλήνων από τα νησιά. Αξιοσημείωτο είναι ότι και τα δύο Ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος, παραχωρούνται στη Τουρκία, σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης, για την ασφάλεια των Στενών επειδή βρίσκονται στο στόμιο του Ελλησπόντου. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της ίδιας συνθήκης, εγγυάται η προστασία των προσώπων και περιουσιών του μη μουσουλμανικού ιθαγενούς πληθυσμού. Παρόλα αυτά εφαρμόζεται, για μια ακόμη φορά, η πάγια τουρκική πολιτική ξεριζωμού και αφανισμού των μη τουρκικών εθνοτήτων και έπειτα από τη συστηματική προσπάθεια εκτουρκισμού των νησιών με την ομαδική εγκατάσταση Τούρκων, από τους 12.000 Έλληνες κατοίκους, σήμερα μένουν εκεί μόνο 300 υπερήλικες για τους οποίους δεν έχει πια νόημα ο εκπατρισμός.
1967 - Βανδαλισμοί στην εκκλησία της Αγίας Άννας στο χωριό Αγρίδια της Ίμβρου. Άλλο ένα παράδειγμα της μόνιμης τουρκικής πολιτικής "εθνικής κάθαρσης".
1973 - 1974 - De facto αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, με τη χορήγηση άδειας ερευνών στην Τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία (TRAO) και την αποστολή του ερευνητικού πλοίου ΚΑΡΝΤΑΛΙ για την διεξαγωγή ερευνών στην περιοχή.
1974 - De facto αμφισβήτηση του Ελληνικού εναερίου χώρου των 10 ν.μ. για πρώτη φορά από το 1931. Συνεχόμενες και μαζικές παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου (περισσότερες από 500 παραβιάσεις έγιναν μόνο το 1995). Περισσότερες από το 80% αυτών έχει γίνει σε απόσταση μικρότερη των 6 ν.μ. από τις ελληνικές ακτές αλλά και πάνω από ελληνικά νησιά. Η αμφισβήτηση αυτή του FIR Αθηνών συνεχίζεται μέχρι το 1980.
20 Ιουλίου 1974 - Ο τουρκικός στρατός εισβάλλει στο ανεξάρτητο αλλά και άοπλο νησί της Κύπρου, μέλος του Ο.Η.Ε., και καταλαμβάνει το 40% των εδαφών της, με το πρόσχημα ότι η επιχείρηση αυτή είναι αναγκαία για την ασφάλεια της τουρκοκυπριακής μειονότητας που αποτελούσε το 18% του συνολικού πληθυσμού του νησιού. Κατά τη διάρκεια εισβολής, η οποία ονομάστηκε από την Άγκυρα, "επιχείρηση ειρήνη", 5.000 Κύπριοι σκοτώθηκαν, 1619 αγνοούνται έως τις μέρες μας, εκατοντάδες βασανίστηκαν, βιάστηκαν, και εξορίστηκαν στην Τουρκία.
25 Δεκεμβρίου 1978 - Τούρκοι φασίστες σφάζουν εκατοντάδες Κούρδων στο Μαράς.
28 Δεκεμβρίου 1978 - Ανακήρυξη στρατιωτικού νόμου σε 15 επαρχίες του τουρκικού Κουρδιστάν με σκοπό την εμπόδιση εξωτερίκευσης στοιχείων και πληροφοριών των δεινών του κουρδικού λαού.
Δεκέμβριος του 1978 - 110 Κούρδοι σφαγιάζονται στην πόλη Καχραμανμαράς.
Δεκέμβριος του 1979 έως Σεπτέμβριο του 1980 - Διαμάχες μεταξύ Κούρδων και του τουρκικού κράτους ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα βίας με αποτέλεσμα το θάνατο 2.812 Κούρδων πολιτών κατά πλειοψηφία, σε διαφορετικά γεγονότα.
Ιούλιος του 1980 - Ξαφνικό ξέσπασμα βίας στο Κορούμ, κεντρική Ανατόλια, με αποτέλεσμα το θάνατο 30 ατόμων και τη μαζική έξοδο του πληθυσμού της περιοχής.
Καλοκαίρι του 1983 - Σύμφωνα με ένα νέο νόμο, απαγορεύεται η χρήση γλώσσας, κατά τις καθημερινές συνομιλίες ή τις συγκεντρώσεις, η οποία δεν είναι αναγνωρισμένη ως η επίσημη γλώσσα από άλλη χώρα (το όλο θέμα αναφερόταν στην κουρδική γλώσσα).
1984 - Η Τουρκία φράζει την τροφοδότηση νερού από τον ποταμό Αλκουίκ, ο οποίος πηγάζει από την Τουρκία και φτάνει έως το νότιο Αλλέπο, στη Συρία, με σκοπό την ερήμωση της περιοχής εφόσον η πεδιάδα καταστραφεί από την ξηρασία.
Φεβρουάριος 1988 - Οργανωμένη σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια του Αρμενικού πληθυσμού των πόλεων Μπακού και Σουμγκάιτ. Πρόκειται για μια πανομοιότυπη νύχτα σφαγής με αυτή της Κωνσταντινούπολης το 1955.
1989 - Η Τουρκία νομοθετεί παράνομα δικαίωμα για την Έρευνα και Διάσωση στη θαλάσσια έκταση πάνω από το μισό Αιγαίο, παραβιάζοντας σαφώς τους κανόνες της Διεθνής Οργάνωσης Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO).
Αύγουστος έως Δεκέμβριο του 1991 - Η Τουρκική Αεροπορία και ο στρατός επιτίθενται σε ομάδες του PKK στο βόρειο Ιράκ και βομβαρδίζουν ασταμάτητα κουρδικά χωριά. Πάνω από 100 Κούρδοι, μεταξύ των οποίων ήταν και γυναικόπαιδα, σκοτώθηκαν και 150 τραυματίστηκαν.
1992 - Η Άγκυρα χτίζει το φράγμα "Ατατούρκ" στον Ευφράτη ποταμό, μειώνοντας έτσι δραματικά τη ροή του προς το Ιράκ και την Συρία, με σκοπό να απειλήσει τη γεωργία και την οικονομική επιβίωση των δύο παραπάνω χωρών.
Ιανουάριος του 1992 έως τον Οκτώβριο του 1993 - Οι Τούρκοι βομβαρδίζουν κουρδικά χωριά. 4.800 τραυματίζονται από τους οποίους οι 2.000 υποκύπτουν στα τραύματά τους.
Μάιος έως Αύγουστο του 1994 - Πραγματοποιούνται τουρκικές επιδρομές των οποίων ο απολογισμός είναι 400 Κούρδοι χωρικοί νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες.
1995 - Η Τουρκική κυβέρνηση οργανώνει σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια των Αλεβιτών στη περιοχή Γκαρί Οσμάν Πασά της Κωνσταντινούπολης.
20 Μαρτίου 1995 - 35.000 Τούρκοι στρατιώτες εισέρχονται στο βόρειο Ιράκ για να πολεμήσουν ομάδες του PKK, οι οποίες είχαν βρει εκεί καταφύγιο, σύμφωνα με την Άγκυρα. 200 Κούρδοι, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άμαχοι, σκοτώθηκαν μετά από βομβαρδισμούς, βασανισμούς και αναγκαστικές πεζοπορίες μέσα από ναρκοπέδια.
31 Ιανουαρίου 1996 - Ο τουρκικός στρατός αποβιβάζει μερικούς στρατιώτες του στη βραχονησίδα Ίμια, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής Επικράτειας σύμφωνα με Διεθνείς Συνθήκες και Συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από το 1923. Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία διεκδικεί ανοιχτά ελληνικό έδαφος.
6 Μαΐου 1996 - Μετά από στρατιωτική επιχείρηση έξι εβδομάδων στο βόρειο Ιράκ, η Τουρκία αποσύρει τους τελευταίους στρατιώτες της. Οι κουρδικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ανέρχονται σε 400. Οι τραυματισμένοι είναι ακόμη περισσότεροι.
Αύγουστος του 1996 - Κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων για την επανένωση της Κύπρου, που διάρκεσαν μία εβδομάδα στην πράσινη γραμμή, οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής και παραστρατιωτικές οργανώσεις δολοφονούν άνανδρα δύο διαδηλωτές και τραυματίζουν σαράντα.
Φεβρουάριος του 1997 - Η Άγκυρα απειλή την Κύπρο με εισβολή και κατάκτηση των ελεύθερων περιοχών του νησιού εφόσον η δεύτερη, αγοράσει τους αμυντικούς πυραύλους S-300. Τέτοιου είδους απειλές είναι γνώριμες στην Κύπρο μετά το 1974.
Ολόκληρη η ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της σημερινής Τουρκίας, είναι μια συνέχεια ιμπεριαλισμού, σφαγών, λεηλασιών, και μιας ατελείωτης αιματοχυσίας ανθρώπων που είχαν την ατυχία να έχουν κατακτηθεί από τους Τουρκους εισβολείς.
Είναι σημείο των καιρών μας και της ηθικής παρακμής που μας διακατέχει, η Διεθνής Κοινή Γνώμη να ανέχεται αυτές τις πράξεις της Τουρκίας που υποβαθμίζουν την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, και να μην της επιβάλλει μια δίκαια τιμωρία.
Όταν ο Βενιζέλος πρότεινε τον Κεμάλ Ατατούρκ για το βραβείο Νόμπελ ειρήνης!
Για να μαθαίνουμε και λίγη ιστορία…
Σας αντιγράφω την έπιστολήν την οποία έστειλε ό ίδιος εις τον πρόεδρο απονομής των βραβείων “Νόμπελ” τό 1932, διά νά απονείμη ή επιτροπή τό “Νόμπελ Ειρήνης” παρακαλώ, εις τον Μουσταφά Κεμάλ, ό όποιος κατέσφαξε 2,5 εκατομμύρια Έλληνες και Αρμενίους.
Ακολουθεί η επιστολή:
«Κύριε πρόεδρε,
Έπί επτά σχεδόν αιώνες όλη ή Έγγύς Ανατολή και ένα μεγάλο τμήμα τής Ευρώπης υπήρξαν τό θέατρο αιματηρών πολέμων, τών οποίων ή άντίχηση υπήρξε τεράστια. Ή οθωμανική αυτοκρατορία και τό απολυταρχικό καθεστώς τών σουλτάνων υπήρξε τό βασικό αίτιο. Ή υποταγή χριστιανικών λαών σέ έναν ζυγό αφόρητης καταπίεσης, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον τής Ημισελήνου, μέ μοιραία κατάληξη και οι αλλεπάλληλες εξεγέρσεις όλων αυτών τών λαών, πού ήλπιζαν στή χειραφέτηση τους, δημιούργησαν μία κατάσταση πραγμάτων πού θά παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο ή οθωμανική αυτοκρατορία διατηρούσε τήν πορεία πού είχαν χαράξει οι σουλτάνοι.
Ή εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας τό 1922, όταν τό εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, (σ.σ. Έπί ποίων αντιπάλων του εθριάμβευσεν ό Κεμάλ τό 1922 και το χαίρετε τόσο πολύ ό “Εθνάρχης” μας; Μήπως είναι οι Έλληνες;) έθεσε οριστικώς τέρμα σ’ αύτη την κατάσταση αστάθειας και έλλειψης ανεκτικότητας, της όποιας ή διατήρηση δεν θα γεννούσε παρά μόνον νέους και σοβαρούς κινδύνους γιά τήν ειρήνη στό μέλλον.
Σπανίως πραγματοποιείται σέ τόσο μικρό χρονικό διάστημα μία τόσο ριζική αλλαγή στή ζωή μιας χώρας. Τή θέση μιας φθίνουσας αυτοκρατορίας, ή οποία ζει ύπό ένα θεοκρατικό καθεστώς, όπου ή έννοια του δικαίου και τής θρησκείας συγχέονται, παίρνει ένα εθνικό καί σύγχρονο κράτος, γεμάτο ζωντάνια.
Μέ τήν προτροπή του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ Πασά, τό απολυταρχικό καθεστώς των σουλτάνων καταργήθηκε καί τό κράτος έγινε απολύτως λαϊκό. Ολόκληρο τό έθνος κινητοποιήθηκε προς τή φιλόδοξη, δίκαιη προσπάθεια νά συμπεριληφθεί στην εμπροσθοφυλακή τών πολιτισμένων λαών.
Όμως, τό κίνημα γιά τήν εδραίωση της ειρήνης συμβάδισε μέ όλες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις πού έδωσαν στό νέο, εντόνως εθνικό, κράτος τής Τουρκίας τή σημερινή του μορφή.
Η Τουρκία ρύθμισε πράγματι όλα τα εδαφικά θέματα μέ τους γείτονες της καί, απολύτως ικανοποιημένη άπό τά εθνικά καί πολιτικά της σύνορα, κατέστη πραγματικός πυλώνας τής ειρήνης στην εγγύς Ανατολή.
Εμείς οι Έλληνες, τους οποίους οί αιματηροί αγώνες κράτησαν επί πολλούς αιώνες σέ μια κατάσταση συνεχούς αντιπαράθεσης μέ τήν Τουρκία, είμαστε οί πρώτοι πού είχαμε τήν ευκαιρία νά αισθανθούμε τά αποτελέσματα τής βαθειάς αλλαγής πού συνετελέσθη στή χώρα αυτή, τή διάδοχο τής παλαιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Έχοντας, από τήν έπαύριο τής καταστροφής στή Μικρά Ασία, διακρίνει τήν πιθανότητα μιας συνεννόησης μέ τήν αναγεννημένη Τουρκία, ή οποία βγήκε άπό τον πόλεμο ώς εθνικό κράτος, τής τείναμε τό χέρι τό οποίο εκείνη δέχθηκε και έσφιξε μέ ειλικρίνεια. Άπό τήν προσέγγιση αυτή, ή οποία μπορεί νά χρησιμεύσει ώς παράδειγμα τών δυνατοτήτων συνεννόησης ανάμεσα σέ δύο λαούς τους οποίους έχουν διαιρέσει οί πλέον σοβαρές διαφορές, έφ’ όσον αφεθούν νά διαποτιστούν άπό τήν ειλικρινή επιθυμία τής ειρήνης, δέν προέκυψαν παρά μόνο ευεργετήματα, τόσο γιά τις δύο χώρες, όσο και γιά τήν ειρηνική τάξη στην Εγγύς Ανατολή.
Ό άνθρωπος στον όποιο οφείλεται ή πολύτιμη αυτή συμβολή στην υπόθεση τής ειρήνης είναι ό πρόεδρος τής Τουρκικής Δημοκρατίας, Μουσταφά Κεμάλ Πασάς.
Έχω λοιπόν τήν τιμή, μέ τήν ιδιότητα μου ώς αρχηγού τής ελληνικής κυβέρνησης τό 1930, όταν ή υπογραφή του έλληνο-τουρκικού συμφώνου σημάδεψε μια νέα εποχή στην πορεία τής Εγγύς Ανατολής προς τήν ειρήνη, νά θέσω πρό τών εξεχόντων μελών τής επιτροπής του βραβείου Νόμπελ για τήν ειρήνη τήν υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, ώς άξιου αυτής τής επιφανούς τιμής.
Δεχθείτε, κύριε πρόεδρε, τήν έκφραση τής μέγιστης εκτίμησης μου.
Υπογραφή,
Ελευθέριος Βενιζέλος,
Πρωθυπουργός τής Ελλάδος».
Ιδού και το γράμμα του:
Βενιζέλος Κεμάλ Ατατούρκ
Καταλάβατε εσείς όλοι πού καμαρώνετε ότι ό Βενιζέλος έκανε τήν Μεγάλη Ελλάδα μέ τήν απατηλή συνθήκη τών Σεβρών, ότι έξηπάτησε τους πάντες; Εδώ δηλώνει εγγράφως ότι τώρα τό 1932 ή Τουρκία κατέχει ειλικρινά τά Εθνικά καί πολιτικά της σύνορα.
Τώρα όμως κατέχει καί τήν Σμύρνη. Άρα ή Σμύρνη είναι εθνικό έδαφος τής Τουρκίας, κατά τον Βενιζέλο. Δηλαδή; Μας έξηπάτησε ή Όχι μέ τήν Συνθήκην τών Σεβρών; Αυτά τά δύο είναι αντίθετα.
Ποιος πίστευε οτι “ό Εθνάρχης μας” ηταν τοσο ανθελληνας; Φυσικο είναι, ως γνησιος εβραιος να ακολουθει τις ανθελληνικες επιταγες της ρατσας του, κρυμενος παντα πισω από ελληνικα ονοματα. Ποιοι είναι αυτοι που συντηρουν τον μυθο του ΄΄εθναρχη΄΄ αλλα των των διαφορων αλλων ΄΄εθναρχων΄΄ και τι συμφερον εχουν ?? διερωτησου. . . . . .
Ε.ΣΥ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 2312 315162 , MAIL: esuelkordeliou@gmail.com
ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – YOUTUBE
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου